Kochane jeziorko 5 minut od domku. Już je darze takim wielkim sentymentem! :) Chodzę tam zjeść obiadek na wynos, poleżeć w słoneczku, poleżeć na pomostach,
albo na skałkach, na wieczorne romantyczne spacery sama, albo z dziewczynami i możemy tak przejść je całe dookoła, czyli 8 kilometrów : )
Ale! Jak wybieram się na jakiś sentymentalny spacerek, żeby potęsknić do domku, to wcale się nie da!
Zamiast pogrążyć się w moich myślach, słyszę tylko tupot nóg i głośne zadyszki biegających dookoła ludzi! Biegają rodzinkami, z dzieciakami, nawet 3 pary bliskich sąsiadów staruszków ubierają się w ortaliony i dresy i biegają w kółka jeziora dysząc i wyglądają jakby mieli za chwile wyzionąć ducha. . Ja wiem, że sport jest zdrowy, ale ileż można? Może po prostu jakoś prześcigają się w mieniu lepszych dresów? Bo w Norwegii sportowe ubrania i gadżety są najdroższe! Dobrze, że przynajmniej biorą swoje pieski, które na smyczy biegają za nimi i wreszcie mają trochę rozrywki.
W ciepłe dni, można się pokapać, zrobić grilika na skałkach porośniętych fioletowym wrzosem i relaksacyjnie się poopalać w bliskim norweskim słoneczku.
A ja najbardziej lubię iść z notatkami i książkami, posiedzieć, poleżeć, poczytać, napatrzeć się na każdy możliwy piękny widok dookoła, pooddychać czystą wodą, popatrzeć na dno jeziora, poobserwować ptaszki i planować moje życie z Matim.. : (
i planować każdą sekundę, jak On już będzie ze mną. I siedzieć na zachodzie słońca i tęsknić... tęsknić do domu, do Macia, do rodzinki, do znajomych, do wszystkich pysznych polskich rzeczy do jedzenia i do wszystkich stęsknionych polskich miejsc do odwiedzenia! i do mojego cudnego w domu życia!
Dopiero tutaj wszystko doceniam! Doceniam i tak przeraźliwie tęsknie do domu...! : (
Tak ciężko sie cieszyć samemu. Tak ciężko samemu żyć w takim pięknym miejscu. Nie móc pokazać tego innym... Tak chcę żeby Mati już wszystko zobaczył! Żeby był ze mną i żebyśmy wszystko, tak jak całe życie do tej pory, robili razem!!!
